Miel Cools werd op 15 april 1935 geboren te Herk-de-Stad. Hij was getrouwd met Jenny Nysten en samen brachten zij vier kinderen groot: Annemie, Veerle, Inge en Bert. Miel begon zijn kleinkunstcarrière in 1954 als schrijver van de de studentenoperette “De misbakken student” (naar een libretto van Roger Hendriks). Vanaf 1960 trad hij op met liedjes van Toon Hermans, Jules de Corte en anderen, maar niet lang daarna schreef hij zijn eigen muziek op teksten van onder andere Jaak Dreesen en Louis Verbeeck. De bekendste nummers van Miel Cools zijn wellicht “Boer Bavo”, “Er was een tijd” en “Houden van”. Miel Cools woonde in Hasselt in Belgisch Limburg.
Kalliope
In 1967 richtte Cools, samen met zijn voornaamste tekstschrijver Bert Broes, zijn eigen platenmaatschappij op: Kalliope. Zo was hij de ontdekker van onder meer het talent van Luk Saffloer, De Vaganten en Wim De Craene.
Kritiek
In de jaren ’70 werd de kritiek op Cools in Vlaanderen groter: men vond hem te traditionalistisch en zeemzoeterig. Hij week uit naar Nederland, waar hij werkte met tekstschrijvers Ed Leeflang, Ernst van Altena en Willem Wilmink. Ook in Duitsland kreeg hij een (kleine) voet aan de grond, met vertalingen van zijn eigen werk in het Duits (Baure Bavo, Die sieben Schwäne, etc.)
Houden van…
In 1979 maakte Miel Cools zijn comeback in Vlaanderen met “Houden Van”. Hij presenteerde van dan af ook een eigen radioprogramma (“Er trilt een snaar”). Vanaf 1985 werd hij ook als importeur actief in de wijnbusiness. Deze wijnhandel werd later overgenomen door zijn zoon Bert.
Zijn liedjes blijven ook vandaag nog overeind staan (rond het kampvuur, bij de begrafenis of het huwelijk). Zijn best gekende songs zijn “Boer Bavo”, “Houden van”, “De troubadours”, “Er was een tijd” en “De Soldaat”.
In 1999 verraste de bard nog vriend en vijand met een nieuwe cd “Niet Bang Zijn”, met als boodschap “durf te leven”.
50 jaar artiest
Op 10 oktober 2004 is in het Cultureel Centrum van het Belgische Hasselt gevierd dat Miel Cools 50 jaar op de planken stond. Sinds februari 2005 had Miel Cools een nieuw programma getiteld “D’r was toch nog iets?” Hij werd daarin bijgestaan door de Vlaamse musici Jokke Schreurs (gitaar) en Ivan Smeulders (accordeon).
Als ik oud ben, wil ik zingen
In 2007 besloot Miel Cools “het zware werk” van avondvullende voorstellingen te stoppen. Als “troubadour in ruste” trad hij toch nog enkele malen per maand op met korte voorstellingen. Want: “Als ik oud ben, wil ik zingen.” Maar een jaar later viel hij zonder duidelijke aanleiding van een trap en raakte in coma. Toen hij daar na 6 weken uit ontwaakte, wist hij dat optreden er niet meer in zou zitten. “Het is gedaan,”concludeerde hij.
“Het is gedaan…”
Ik had Miel Cools aan de telefoon en hij vertelde mij, dat hij in 2008 zonder enige aanleiding van een trap gevallen was. Zes weken later ontwaakte hij in het ziekenhuis uit een coma. En hij wist wat betreft zijn werk als troubadour: “Het is gedaan.”
Daarmee zette hij een punt achter een schitterende carrière als liedjeszanger, een carrière van 55 jaar.
Als liefhebber van de liedjes van Miel Cools vond ik het wel moeilijk te accepteren dat er een einde was gekomen aan telkens weer nieuwe liedjes van de kleinkunstenaar, aan telkens weer optredens in België en Nederland. Dus ik opperde nog even: “En hoe zit het dan met ‘Als ik oud ben, wil ik zingen’?” De 75-jarige antwoordde: “Maar beste Theo, dat heb ik gedaan! Ik was oud en ik heb gezongen.” En ik moest hem natuurlijk gelijk geven.
Miel Cools genoot nog van allerlei andere dingen in het leven toen hij zijn gitaar definitief aan de wilgen had gehangen. Op deze website is echter nog zoveel mogelijk terug te vinden van al het moois dat hij in die 55 jaar geproduceerd heeft.
Op 1 juni 2013 is de Vlaamse troubadour Miel Cools overleden op 78-jarige leeftijd.
Theo van Drunen
Een mooi overzicht is te vinden op:
https://vivavlaanderen.radio2.be/miel-cools